Η συνέντευξη εδώ.
Προφανώς το πρόβλημα που βλέπει ο Ράμφος στον Ορθόδοξο κόσμο του 1999 ήταν η στατικότητα και η αδυναμία αυτών των κρατών (και της Ελλάδας συμπεριλαμβανομένης) να ακολουθήσουν το δυτικό μοντέλο της Δημιουργίας: Έρευνα, Επιχειρηματικότητα, αξιοποίηση ανθρώπινου δυναμικού, στο οποίο η Αμερική έχει την πρωτοκαθεδρία.
Κάνω quote:
Μπορεί να φθάσουν στην Δύση σε μεγάλα αδιέξοδα, νομίζω όμως ότι οι πιθανότητες είναι πολύ μεγαλύτερες να φθάσουν σε πολύ παραγωγικές μορφές ζωής και ιστορικότητος, τέτοιες πού δεν τις είχαμε γνωρίσει μέχρι τώρα.
Δέκα χρόνια μετά η διάψευση ήταν τραγική. Κάνω εδώ με στενοχώρια την εικασία ότι ο Ράμφος του ελληνορθόδοξου μουτζαχεντινισμού μεταλλάχθηκε σε τέτοιο υμνητή του Δυτικού, τόσο απότομα, ώστε είδε την Δυτική οπτική σαν πανάκεια και αγνόησε τα στρεβλά της στοιχεία. Αγνόησε δηλαδή την επερχόμενη καταστροφή που για άλλους ήταν τελείως προφανές ότι ήταν καθ' οδόν με το δυτικό μοντέλο ζωής. Είναι γεγονός πως βγαίνοντας από την σκοτεινή σπηλιά της Αιώνιας και στατικής Αλήθειας, αλλά και της τελματωμένης δημιουργίας του ορθόδοξου δόγματος θαμπώνεσαι εύκολα. Βέβαια, ποιος είμαι εγώ που θα πω για τον Ράμφο ότι 'θαμπώθηκε'...
Με την πτώση του τείχους και την κατάρρευση του Σοβιετικού μπλοκ έπεσε ο κομμουνισμός και η ορθοδοξία. Σήμερα καταρρέει ο καπιταλισμός (=προτεσταντική ηθική;) και ο ορθολογισμός της παραγωγικότητας και της Δημιουργίας.
Μια φρικώδη παράγραφο την αντιγράφω αυτούσια:
Η γνώση, χονδρικά μέχρι τον Γαλιλαίο, βασιζόταν στην ομοιότητα της σκέψεως μας με την εικόνα που είχαμε για τον Κόσμο, τον Θεό κ.τ.λ. Με τον Γαλιλαίο ή επιστήμη καταργεί την αρχή της ομοιότητος και εισάγει μια γνώση αφαιρετικής διανοήσεως, την γνώση του ανθρώπου της εσωτερικότητος. Επομένως η μεγάλη εκτίναξη της επιστήμης και της τεχνολογίας βασίζεται σ’ ένα τύπο ανθρώπου αγνώστου μέχρι τότε. Αυτός ο τύπος ανθρώπου ο όποιος μπορεί να κατακτήσει το πάν, προσφέρει τα προϊόντα του κυρίαρχου τώρα μεγέθους του σε λαούς οι όποιοι τα προσλαμβάνουν ως μέσα, δεν έχουν όμως τις νοοτροπίες οι οποίες θα τους καταστήσουν παραγωγούς και πρωτεργάτες, μηδέ της Ιαπωνίας εξαιρουμένης. Υπό την έννοια αύτη, η οικονομική έκρηξη στις χώρες της Άπω Ανατολής οφείλεται κυρίως στο γεγονός ότι οι Δυτικοί ιδρύουν εκεί μεγάλες παραγωγικές μονάδες, λόγω φθηνών ημερομισθίων και εξαιρετικών εργασιακών συνθηκών οφείλεται όμως και η κρίση στον ίδιο λόγο: Η ίδια η παράδοση που τους κάνει εργατικούς, δεν τους επιτρέπει να καταναλώνουν. Όπως είδαμε πρόσφατα, το Ιαπωνικό κράτος δίνει τώρα στους εργαζομένους μία επιπλέον ημέρα αργίας και μια επιταγή, η οποία να μην αποταμιεύεται αλλά να πρέπει να ξοδευτεί, για να εθιστούν οι άνθρωποι στην κατανάλωση. Τι σημαίνει λαοί πού αρνούνται την κατανάλωση; Σημαίνει ότι είναι λαοί πού περιμένουν τη σωτηρία τους από τον άλλον κόσμο. Οι καταναλωτικοί λαοί της Δύσεως περιμένουν τη σωτηρία τους εδώ και τώρα. Πίσω από την πραγματικότητα του πολυκαταστήματος βρίσκεται ή πίστη του ανθρώπου ότι κερδίζει την σωτηρία του και μέσα από την υγεία του και από την καλοπέραση του. Και μέσα από την ελευθερία του να το πραγματοποιήσει.
WTF???
O χριστιανισμός έδωσε στη Δύση μέσω του κηρύγματος της Αγάπης τον εσωτερικό άνθρωπο, τον άνθρωπο που έχει τα κριτήρια να κρίνει και να αξιολογήσει τον εαυτό του (εξατομίκευση).
Άλλο Χριστιανισμός, άλλο Ορθοδοξία.
Ομαδισμός-Εγωισμός
Όταν λέμε "άτομο", δεν εννοούμε κατ’ ανάγκην τον εγωκεντρικό, αλλά έναν άνθρωπο με αυτοσυνείδηση, όχι σώνει και καλά τον εγωιστή. Ατομιστής, παρομοίως.
Ο ομαδικός άνθρωπος είναι αναπόφευκτα και εγωιστής με ανατολίτικο τρόπο (φθόνος). Το υγιές άτομο έχει αυτοπεποίθηση και αντλεί την αξία του από τον εαυτό του. Αντίθετα, ο ομαδικός άνθρωπος ψάχνει να βρει την αξία του εντός κλειστής κοινωνικής ομάδας και κοιτάει να αναδειχτεί μοναδικός μέσα σε αυτήν.
Ο πουριτανισμός κατά τη νοοτροπία μας απηχεί την πιο συντηρητική έκφραση τού προτεσταντισμού.
Περί των υψηλών ποσοστών διαζυγίων στην Αμερική:
Το προτεσταντικό πνεύμα σε αντίθεση με το καθολικό επιτρέπει την έντονη χαλάρωση των οικογενειακών δεσμών. Και στη Δανία και στη Σουηδία συμβαίνει το ίδιο. Είναι αποτέλεσμα του πουριτανισμού που θεωρείται μια συντηρητική έκφραση του προτεσταντισμού. Αποτέλεσε κίνημα μεγάλης κοινωνικής ανανέωσης και θέσπισε το να φεύγει το παιδί στα 16-18 από το σπίτι του για να βρει την δικαίωση με τα δικά του μέσα. Και τα διαζύγια είναι η απαγκίστρωση από κενές μορφές ζωής (όταν είναι κενές).
Οι αμερικάνοι λοιπόν ζουν την ηθική της ελευθερίας και της ειλικρίνειας: παίρνεις το διαζύγιό σου και φεύγεις, ενώ οι Ευρωπαίοι ζουν ακόμα με τους τύπους. Εάν η Ευρώπη κινδυνέψει, θα κινδυνέψει διότι η παράδοσή της έχει καταντήσει βραχνάς, γιατί δεν έχει την ελευθερία και την άνεση να αντιμετωπίζει τους τύπους με την ελευθερία και την άνεση πού τα αντιμετωπίζει ο Αμερικανός.
Η αμερικανική κοινωνία, που ταυτίζει θεσμικά με το Κράτος τον Πρόεδρο, έχει την απαίτηση από το Κράτος να συμπεριφέρεται σαν σωστός άνθρωπος. Αυτό δίνει κατ’ εμέ ένα προβάδισμα εκατό χρόνων των ΗΠΑ έναντι της Ευρώπης. Ότι δηλαδή ζητείται για πρώτη φορά ηθικός λογαριασμός από το Κράτος.
Ο εαυτός μας είναι πολύτιμος γιατί είναι οικοδομημένος πάνω σε μια μυθική αντίληψη του κόσμου και του ανθρώπου. Μία αντίληψη ή οποία δεν βασίζεται κατά τρόπο απόλυτο στα δεδομένα του αιτίου και του αποτελέσματος, τα όποια όσο σημαντικά κι αν είναι για τη ζωή, δεν είναι οπωσδήποτε η μήτρα όλων των αξιών της.
Ο εξατομισμός (η προσχώρηση δηλαδή στα δυτικά πρότυπα) των ελλήνων και γενικά των ανατολικών λαών θα αποβεί εξαιρετικά εποικοδομητική. Θα φέρει ένα διαφορετικό ψυχικό βάθος και μια παράδοση σε ένα ορθολογικοτεχνικό πολιτισμό που έχει μεν το δικό του αλλά του λείπει ο ανατολικός Μύθος, ένα διαφορετικό βίωμα δηλαδή του χρόνου πέρα από την ιστορικότητα, ενώ ταυτόχρονα στη δική μας μεριά θα μας βγάλει από την ολέθρια στατικότητα που οφείλεται στον εσχατολογικό τρόπο με τον οποίο βιώνουμε τον χρόνο.
Η συνείδηση είναι η μεταμορφωτική αυθυπέρβαση τού ίδιου του εγκεφάλου.
Με ακριβώς αυτή την παράγραφο μπορεί να γίνει καλά κατανοητή η τοποθέτηση του Ράμφου ότι πρέπει να μεταφυτευθεί ο Μύθος στο εύφορο έδαφος τού ζωντανού νοήματος και αυτό στην εποχή μας βρίσκεται στα πεδία τής σκέψεως και της τεχνικής:
Η πιο προηγμένη μορφή σκέψεως στην Αμερική έχει να κάνει με τα θέματα της Ηθικής, του Προσώπου και της Ταυτότητας διότι ακριβώς η τεχνολογική κοινωνία τους τα θέτει με τρόπον οξύ. Ο τρόπος τους δεν έχει καμία σχέση με την ευρωπαϊκή ηθικολογία.
Η επιστήμη θεωρεί ότι το μεγάλο εμπόδιο για τη βυζαντινή μετεξέλιξη ήταν ο θεοκρατικός χαρακτήρας της βασιλείας. Οι Βυζαντινοί στον αυτοκρατορισμό, ενώ η εποχή πού τότε έπλαθε τον νέο, ατομικότερο άνθρωπο, χρειαζόταν μικρές πολιτειακές ενότητες, κάτι αντίστοιχο με τις πολιτείες της Ιταλίας, όπου υπήρχε μεγαλύτερη συμμετοχή των πολιτών στα συλλογικά όργανα και επομένως απελευθέρωση κοινωνικών δυνάμεων.
Το πρόσωπο είναι "σχέση";
Ο Ράμφος λέει ότι το πρόσωπο δεν είναι σχέση. Για να διαμορφώσεις σχέση πρέπει να είσαι κάτι. Η Καντιανή ιδέα του προσώπου που είναι σχέση ευθύνης με τους γύρω του καταδικάζει τον άνθρωπο σε περιορισμένη εσωτερικότητα. Αντίθετα το πρόταγμα της Αγάπης που υπερέχει της καντιανής εντολής προϋποθέτει ένα πυρήνα ανθρώπου με ανεπτυγμένη εσωτερικότητα και δημιουργικότητα, όπου υπερέχει της ευθύνης το βαθύ εσωτερικό αίσθημα.
Περί πτώσεως του σύγχρονου μοναχισμού και Ρωσικής vs. Ελληνικής Ορθοδοξίας
Οι διαφορές Ρωσίας-Ελλάδας όσον αφορά την επιρροή που άσκησε πάνω τους η Ορθοδοξία είναι μεγάλες και οφείλονται στο πολύ διαφορετικό μέγεθος των χωρών. Οι Ρώσοι έπαιρναν την ταυτότητα τους από το μέγεθος και το άνοιγμα τους στον κόσμο ενώ οι Έλληνες μέσα στην τουρκοκρατία ανέπτυξαν μια αμυντική χρήση της Ορθοδοξίας που αφαίρεσε την δυναμική σχέση με την παράδοση και κατέληξε στην απλή προσκόλληση στον τύπο. Την εικοσαετία 1970-1990 υπήρξε μια προσπάθεια για επανανακάλυψη της Ορθόδοξης παράδοσης η οποία εν μέρει πέτυχε, πλην όμως δεν κατάφερε να αποκαταστήσει την δυναμική σχέση. Αυτό φάνηκε από την στροφή του Αγίου Όρους στην κοσμικότητα της επιχειρηματικότητας, των ΕΣΠΑ και των οικονομικών σκανδάλων.
Εν τέλει, για να προχωρήσει η Ελλάδα μπροστά πρέπει να λύσει τα άλυτα ζητήματα της εξατομίκευσης και του στατικού, εσχατολογικού βιώματος του χρόνου που τον καταδικάζει στην αδράνεια.
Προφανώς το πρόβλημα που βλέπει ο Ράμφος στον Ορθόδοξο κόσμο του 1999 ήταν η στατικότητα και η αδυναμία αυτών των κρατών (και της Ελλάδας συμπεριλαμβανομένης) να ακολουθήσουν το δυτικό μοντέλο της Δημιουργίας: Έρευνα, Επιχειρηματικότητα, αξιοποίηση ανθρώπινου δυναμικού, στο οποίο η Αμερική έχει την πρωτοκαθεδρία.
Κάνω quote:
Μπορεί να φθάσουν στην Δύση σε μεγάλα αδιέξοδα, νομίζω όμως ότι οι πιθανότητες είναι πολύ μεγαλύτερες να φθάσουν σε πολύ παραγωγικές μορφές ζωής και ιστορικότητος, τέτοιες πού δεν τις είχαμε γνωρίσει μέχρι τώρα.
Δέκα χρόνια μετά η διάψευση ήταν τραγική. Κάνω εδώ με στενοχώρια την εικασία ότι ο Ράμφος του ελληνορθόδοξου μουτζαχεντινισμού μεταλλάχθηκε σε τέτοιο υμνητή του Δυτικού, τόσο απότομα, ώστε είδε την Δυτική οπτική σαν πανάκεια και αγνόησε τα στρεβλά της στοιχεία. Αγνόησε δηλαδή την επερχόμενη καταστροφή που για άλλους ήταν τελείως προφανές ότι ήταν καθ' οδόν με το δυτικό μοντέλο ζωής. Είναι γεγονός πως βγαίνοντας από την σκοτεινή σπηλιά της Αιώνιας και στατικής Αλήθειας, αλλά και της τελματωμένης δημιουργίας του ορθόδοξου δόγματος θαμπώνεσαι εύκολα. Βέβαια, ποιος είμαι εγώ που θα πω για τον Ράμφο ότι 'θαμπώθηκε'...
Με την πτώση του τείχους και την κατάρρευση του Σοβιετικού μπλοκ έπεσε ο κομμουνισμός και η ορθοδοξία. Σήμερα καταρρέει ο καπιταλισμός (=προτεσταντική ηθική;) και ο ορθολογισμός της παραγωγικότητας και της Δημιουργίας.
Μια φρικώδη παράγραφο την αντιγράφω αυτούσια:
Η γνώση, χονδρικά μέχρι τον Γαλιλαίο, βασιζόταν στην ομοιότητα της σκέψεως μας με την εικόνα που είχαμε για τον Κόσμο, τον Θεό κ.τ.λ. Με τον Γαλιλαίο ή επιστήμη καταργεί την αρχή της ομοιότητος και εισάγει μια γνώση αφαιρετικής διανοήσεως, την γνώση του ανθρώπου της εσωτερικότητος. Επομένως η μεγάλη εκτίναξη της επιστήμης και της τεχνολογίας βασίζεται σ’ ένα τύπο ανθρώπου αγνώστου μέχρι τότε. Αυτός ο τύπος ανθρώπου ο όποιος μπορεί να κατακτήσει το πάν, προσφέρει τα προϊόντα του κυρίαρχου τώρα μεγέθους του σε λαούς οι όποιοι τα προσλαμβάνουν ως μέσα, δεν έχουν όμως τις νοοτροπίες οι οποίες θα τους καταστήσουν παραγωγούς και πρωτεργάτες, μηδέ της Ιαπωνίας εξαιρουμένης. Υπό την έννοια αύτη, η οικονομική έκρηξη στις χώρες της Άπω Ανατολής οφείλεται κυρίως στο γεγονός ότι οι Δυτικοί ιδρύουν εκεί μεγάλες παραγωγικές μονάδες, λόγω φθηνών ημερομισθίων και εξαιρετικών εργασιακών συνθηκών οφείλεται όμως και η κρίση στον ίδιο λόγο: Η ίδια η παράδοση που τους κάνει εργατικούς, δεν τους επιτρέπει να καταναλώνουν. Όπως είδαμε πρόσφατα, το Ιαπωνικό κράτος δίνει τώρα στους εργαζομένους μία επιπλέον ημέρα αργίας και μια επιταγή, η οποία να μην αποταμιεύεται αλλά να πρέπει να ξοδευτεί, για να εθιστούν οι άνθρωποι στην κατανάλωση. Τι σημαίνει λαοί πού αρνούνται την κατανάλωση; Σημαίνει ότι είναι λαοί πού περιμένουν τη σωτηρία τους από τον άλλον κόσμο. Οι καταναλωτικοί λαοί της Δύσεως περιμένουν τη σωτηρία τους εδώ και τώρα. Πίσω από την πραγματικότητα του πολυκαταστήματος βρίσκεται ή πίστη του ανθρώπου ότι κερδίζει την σωτηρία του και μέσα από την υγεία του και από την καλοπέραση του. Και μέσα από την ελευθερία του να το πραγματοποιήσει.
WTF???
O χριστιανισμός έδωσε στη Δύση μέσω του κηρύγματος της Αγάπης τον εσωτερικό άνθρωπο, τον άνθρωπο που έχει τα κριτήρια να κρίνει και να αξιολογήσει τον εαυτό του (εξατομίκευση).
Άλλο Χριστιανισμός, άλλο Ορθοδοξία.
Ομαδισμός-Εγωισμός
Όταν λέμε "άτομο", δεν εννοούμε κατ’ ανάγκην τον εγωκεντρικό, αλλά έναν άνθρωπο με αυτοσυνείδηση, όχι σώνει και καλά τον εγωιστή. Ατομιστής, παρομοίως.
Ο ομαδικός άνθρωπος είναι αναπόφευκτα και εγωιστής με ανατολίτικο τρόπο (φθόνος). Το υγιές άτομο έχει αυτοπεποίθηση και αντλεί την αξία του από τον εαυτό του. Αντίθετα, ο ομαδικός άνθρωπος ψάχνει να βρει την αξία του εντός κλειστής κοινωνικής ομάδας και κοιτάει να αναδειχτεί μοναδικός μέσα σε αυτήν.
Ο πουριτανισμός κατά τη νοοτροπία μας απηχεί την πιο συντηρητική έκφραση τού προτεσταντισμού.
Περί των υψηλών ποσοστών διαζυγίων στην Αμερική:
Το προτεσταντικό πνεύμα σε αντίθεση με το καθολικό επιτρέπει την έντονη χαλάρωση των οικογενειακών δεσμών. Και στη Δανία και στη Σουηδία συμβαίνει το ίδιο. Είναι αποτέλεσμα του πουριτανισμού που θεωρείται μια συντηρητική έκφραση του προτεσταντισμού. Αποτέλεσε κίνημα μεγάλης κοινωνικής ανανέωσης και θέσπισε το να φεύγει το παιδί στα 16-18 από το σπίτι του για να βρει την δικαίωση με τα δικά του μέσα. Και τα διαζύγια είναι η απαγκίστρωση από κενές μορφές ζωής (όταν είναι κενές).
Οι αμερικάνοι λοιπόν ζουν την ηθική της ελευθερίας και της ειλικρίνειας: παίρνεις το διαζύγιό σου και φεύγεις, ενώ οι Ευρωπαίοι ζουν ακόμα με τους τύπους. Εάν η Ευρώπη κινδυνέψει, θα κινδυνέψει διότι η παράδοσή της έχει καταντήσει βραχνάς, γιατί δεν έχει την ελευθερία και την άνεση να αντιμετωπίζει τους τύπους με την ελευθερία και την άνεση πού τα αντιμετωπίζει ο Αμερικανός.
Η αμερικανική κοινωνία, που ταυτίζει θεσμικά με το Κράτος τον Πρόεδρο, έχει την απαίτηση από το Κράτος να συμπεριφέρεται σαν σωστός άνθρωπος. Αυτό δίνει κατ’ εμέ ένα προβάδισμα εκατό χρόνων των ΗΠΑ έναντι της Ευρώπης. Ότι δηλαδή ζητείται για πρώτη φορά ηθικός λογαριασμός από το Κράτος.
Ο εαυτός μας είναι πολύτιμος γιατί είναι οικοδομημένος πάνω σε μια μυθική αντίληψη του κόσμου και του ανθρώπου. Μία αντίληψη ή οποία δεν βασίζεται κατά τρόπο απόλυτο στα δεδομένα του αιτίου και του αποτελέσματος, τα όποια όσο σημαντικά κι αν είναι για τη ζωή, δεν είναι οπωσδήποτε η μήτρα όλων των αξιών της.
Ο εξατομισμός (η προσχώρηση δηλαδή στα δυτικά πρότυπα) των ελλήνων και γενικά των ανατολικών λαών θα αποβεί εξαιρετικά εποικοδομητική. Θα φέρει ένα διαφορετικό ψυχικό βάθος και μια παράδοση σε ένα ορθολογικοτεχνικό πολιτισμό που έχει μεν το δικό του αλλά του λείπει ο ανατολικός Μύθος, ένα διαφορετικό βίωμα δηλαδή του χρόνου πέρα από την ιστορικότητα, ενώ ταυτόχρονα στη δική μας μεριά θα μας βγάλει από την ολέθρια στατικότητα που οφείλεται στον εσχατολογικό τρόπο με τον οποίο βιώνουμε τον χρόνο.
Η συνείδηση είναι η μεταμορφωτική αυθυπέρβαση τού ίδιου του εγκεφάλου.
Με ακριβώς αυτή την παράγραφο μπορεί να γίνει καλά κατανοητή η τοποθέτηση του Ράμφου ότι πρέπει να μεταφυτευθεί ο Μύθος στο εύφορο έδαφος τού ζωντανού νοήματος και αυτό στην εποχή μας βρίσκεται στα πεδία τής σκέψεως και της τεχνικής:
Η πιο προηγμένη μορφή σκέψεως στην Αμερική έχει να κάνει με τα θέματα της Ηθικής, του Προσώπου και της Ταυτότητας διότι ακριβώς η τεχνολογική κοινωνία τους τα θέτει με τρόπον οξύ. Ο τρόπος τους δεν έχει καμία σχέση με την ευρωπαϊκή ηθικολογία.
Η επιστήμη θεωρεί ότι το μεγάλο εμπόδιο για τη βυζαντινή μετεξέλιξη ήταν ο θεοκρατικός χαρακτήρας της βασιλείας. Οι Βυζαντινοί στον αυτοκρατορισμό, ενώ η εποχή πού τότε έπλαθε τον νέο, ατομικότερο άνθρωπο, χρειαζόταν μικρές πολιτειακές ενότητες, κάτι αντίστοιχο με τις πολιτείες της Ιταλίας, όπου υπήρχε μεγαλύτερη συμμετοχή των πολιτών στα συλλογικά όργανα και επομένως απελευθέρωση κοινωνικών δυνάμεων.
Το πρόσωπο είναι "σχέση";
Ο Ράμφος λέει ότι το πρόσωπο δεν είναι σχέση. Για να διαμορφώσεις σχέση πρέπει να είσαι κάτι. Η Καντιανή ιδέα του προσώπου που είναι σχέση ευθύνης με τους γύρω του καταδικάζει τον άνθρωπο σε περιορισμένη εσωτερικότητα. Αντίθετα το πρόταγμα της Αγάπης που υπερέχει της καντιανής εντολής προϋποθέτει ένα πυρήνα ανθρώπου με ανεπτυγμένη εσωτερικότητα και δημιουργικότητα, όπου υπερέχει της ευθύνης το βαθύ εσωτερικό αίσθημα.
Περί πτώσεως του σύγχρονου μοναχισμού και Ρωσικής vs. Ελληνικής Ορθοδοξίας
Οι διαφορές Ρωσίας-Ελλάδας όσον αφορά την επιρροή που άσκησε πάνω τους η Ορθοδοξία είναι μεγάλες και οφείλονται στο πολύ διαφορετικό μέγεθος των χωρών. Οι Ρώσοι έπαιρναν την ταυτότητα τους από το μέγεθος και το άνοιγμα τους στον κόσμο ενώ οι Έλληνες μέσα στην τουρκοκρατία ανέπτυξαν μια αμυντική χρήση της Ορθοδοξίας που αφαίρεσε την δυναμική σχέση με την παράδοση και κατέληξε στην απλή προσκόλληση στον τύπο. Την εικοσαετία 1970-1990 υπήρξε μια προσπάθεια για επανανακάλυψη της Ορθόδοξης παράδοσης η οποία εν μέρει πέτυχε, πλην όμως δεν κατάφερε να αποκαταστήσει την δυναμική σχέση. Αυτό φάνηκε από την στροφή του Αγίου Όρους στην κοσμικότητα της επιχειρηματικότητας, των ΕΣΠΑ και των οικονομικών σκανδάλων.
Εν τέλει, για να προχωρήσει η Ελλάδα μπροστά πρέπει να λύσει τα άλυτα ζητήματα της εξατομίκευσης και του στατικού, εσχατολογικού βιώματος του χρόνου που τον καταδικάζει στην αδράνεια.
No comments:
Post a Comment
Αν πράγματι έχεις κάτι να πεις πες το.