bitcoin donation

Στείλτε κανένα bitcoin να μπορώ να γράφω...
1MYx2VFyv2Emy8Qcqi3vLxEu9AoJdmZySA

Sunday, August 25, 2013

Derrida for dummies - Αποδόμηση

https://litlove.wordpress.com/2011/12/01/derrida-for-dummies/

Αποδόμηση είναι το ασταμάτητο ξεσκέπασμα της φαινομενολογίας της γλώσσας. Το ασταμάτητο ξεσκέπασμα του νοήματος.

Κάθε λέξη που έπεται μιας άλλης σε ένα κείμενο αλλάζει λίγο ή πολύ το νόημα αυτών που έχουν προηγηθεί. Αυτή είναι η différance του Derrida. H διαφορά στο νόημα που εισάγεται στα προηγηθέντα από κάθετι νέο.

Όπου "κείμενο", βλέπε οτιδήποτε είναι γλώσσα, με την ευρεία έννοια: γλώσσα του σώματος, νεύρα, θυμός κτλ, ή ακόμα και αυτό που περιμέναμε να ειπωθεί αλλά δεν ειπώθηκε. Όλα αυτά δημιουργούν ένα συγκείμενο μέσα στο οποίο πρέπει να εξεταστούν όλα τα υπόλοιπα.

Για παράδειγμα, η τελευταία λέξη μιας πρότασης που έμοιαζε να έχει πολύ συγκεκριμένο νόημα μέχρι εκείνη τη στιγμή, μπορεί να σηματοδοτεί ειρωνεία, πράγμα που αναποδογυρίζει το νόημα όλης της πρότασης που προηγήθηκε.

Ή το άγχος που διαφάνηκε στην εκφορά μιας πρότασης καθώς ο σύζυγος προσπαθεί να εξηγήσει που είχε εξαφανιστεί τόσες ώρες μπορεί να κάνει όλη την μέχρι εκείνη τη στιγμή πειστική αφήγησή του να ερμηνευθεί διαφορετικά, να ξεσκεπάσει την (υποτιθέμενη (ίσως)) απιστία του.

Κάθε μικρή λεπτομέρεια του κειμένου που μπορεί να προεξέχει (περίσσεια νοήματος) μπορεί να είναι το νήμα που ο προσεκτικός παρατηρητής τραβώντας το να ξηλώσει το πουλόβερ της κατά τα άλλα προσεκτικής και συνεκτικής αφήγησης.

Στον Derrida η γλώσσα είναι μια ατέρμονη αλυσίδα σηματοδοτήσεων.

Οι λέξεις διαφέρουν σχετιζόμενες μεταξύ τους και το νόημα των λέξεων είναι αποκλειστικά χαρακτηριστικό αυτής τους της διαφορικής συσχέτισης.(π.χ. "τρέχω" και "περπατώ" δεν μπορούν να εννοηθούν το ένα ανεξάρτητα από το άλλο - η πράξη που σε ένα συγκείμενο λέγεται 'τρέχει' σε άλλο λέγεται 'περπατά')

Οι λέξεις είναι κελύφη που μέσα κρύβονται διάφορες δυνατές σημασίες. Κάθε νέα λέξη που πέφτει σε ένα κείμενο αναστέλλει σημασίες από τις προηγούμενες λέξεις (διευκρινιστική λειτουργία)  ή ενεργοποιεί σημασίες στις προηγούμενες λέξεις που έμοιαζαν αποκλεισμένες (ανατροπή). (π.χ. Οι δυο τελευταίες σελίδες σε ένα βιβλίο μπορεί να δημιουργούν μια ανατροπή που να απαιτεί το ξαναδιάβασμα του βιβλίου από τη νεοεισαχθείσα σκοπιά).

Το "ίχνος" στον Derrida είναι η απούσα παρουσία που κάποιος καλεί (το "καλεί" όπως 'καλούμε' ένα δαίμονα) όταν αναφέρει λέξεις ή προτάσεις που έλκουν την καταγωγή τους στην παρουσία τους σε πληθώρα παρελθόντων κειμένων και έχουν υπερφορτιστεί με το νόημά τους.

Η αποδόμηση είναι σαν την ψυχανάλυση: και τα δυο προτσέσα ξεγυμνώνουν την φαινομενολογία της γλώσσας και της συμπεριφοράς για να διαφανούν από κάτω τα κρυμμένα νοήματα που δώσαν στην γλώσσα και στη συμπεριφορά την ιδιαίτερη χροιά τους (περίσσεια - βλέπε παραπάνω).