Διεθνής Αμνηστία και επιλεκτικές ευαισθησίες

...από κείμενο του Τάκη Φωτόπουλου

Η ιδεολογία της Νέας Τάξης στηρίζεται στο δόγμα της περιορισμένης κυριαρχίας σύμφωνα με το οποίο η προστασία των ανθρώπινων δικαιωμάτων είναι μια καθολική αξία η οποία έχει προτεραιότητα έναντι άλλων αξιών όπως η εθνική κυριαρχία.

Αυτή η ιδεολογία υποστηρίχτηκε από διάφορα πράσινα κόμματα και ΜΚΟ, όπως η Διεθνής Αμνηστία.

Στην Οικουμενική Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων διακρίνονται τα πολιτικά δικαιώματα και ελευθερίες (ελευθερία έκφρασης, λόγου, ιδιοκτησίας, προστασία από διακρίσεις, αυθαίρετη σύλληψη κτλ (φιλευλεύθερη παράδοση)), από τα πολιτιστικά, κοινωνικά και οικονομικά δικαιώματα (ιστορική αφετηρία η σοσιαλιστική παράδοση: δικαίωμα στην εκπαίδευση, στην εργασία, αμειβόμενη άδεια, κοινωνική ασφάλιση κτλ).

Η δεύτερη γενιά δικαιωμάτων προέκυψε ως αναγκαιότητα αφ' ης στιγμής φάνηκε πως η φιλελεύθερη αντίληψη δεν λάμβανε υπόψιν τη σχέση ατομικών ελευθεριών με την κοινωνικο-οικονομική τους βάση (αγνοούσε τη δύναμη που προκύπτει από την οικονομική θέση).

Οι ΜΚΟ και η ΔΑ συγκεκριμένα, σαν υποπόδιο των δυτικών ελίτ, δεν ασχολούνται όμως με την εξαθλίωση και την καταπάτηση των κοινωνικοοικονομικών δικαιωμάτων στον Νότο, αλλά και στην Αφρική (άνεργοι, άστεγοι, εξαθλιωμένοι) αλλά ασχολούνται με τα πολιτικά δικαιώματα λευκών γόνων αποικιοκρατών στη Ζιμπάμπουε.

Η ΔΑ μάλιστα τροποποίησε κάποια στιγμή το καταστατικό της διευκρινίζοντας ότι προωθεί την υιοθέτηση όλων των δικαιωμάτων αλλά αντιτίθεται σε σοβαρές παραβιάσεις μόνο των πολιτικών δικαιωμάτων και ελευθεριών.

Οπότε λέει ο Φωτόπουλος ότι όλα αυτά τα χρόνια η ΔΑ δεν είχε καταστατικό λόγο να μιλήσει για την αποικιοκρατική εξαθλίωση των ντόπιων, αλλά μόλις οι δεύτεροι ανακατέλαβαν τη γη τους, η ΔΑ άρχισε να κόπτεται για τα πολιτικά δικαιώματα των πρώτων.


Ο Καστοριάδης ονόμασε την Δημοκρατία τους (των δυτικών ελίτ) φιλελεύθερη ολιγαρχία.