Η Kristeva που είναι της φροϋδικής σχολής μαζί με τον Lacan, επινόησε την ιδέα του abject. Το abject ενδημεί στον αρχαϊκό χώρο ανάμεσα στο υποκείμενο και στο αντικείμενο και προσπαθεί να κρατήσει τους δυο κόσμους ξεχωριστά.
Η θέα ενός πτώματος αναστατώνει τόσο τους ανθρώπους διότι ψυχαναλυτικά τους φέρνει αντιμέτωπους με την δική τους διαρκώς επικρεμάμενη απο-υποκειμενοποίηση, δηλαδή το θάνατο. Είναι κάτι ασφαλώς διαφορετικό βιωματικά από την απλή αντίληψη/γνώση του θανάτου ως ιδέα. Το πτώμα είναι η ολοζώντανη (pun not intended), σαρκωμένη κατάργηση της απαραίτητης ψυχικά διάκρισης μεταξύ υποκειμένου και αντικειμένου, αυτό που χωρίζει δηλαδή τον ενσυνείδητο άνθρωπο από τον κόσμο των άψυχων υλικών αντικειμένων.
Η σχολή Kristeva-Lacan δίνει μεγάλη έμφαση στη γλώσσα ως την κατεξοχήν λειτουργία που προκαλεί την επιθυμητή ανύψωση/διαχωρισμό του ανθρώπου από τον υλικό κόσμο στον κόσμο της αυτοσυνείδητης ύπαρξης.
Η ποίηση κατά την Kristeva αποτελεί ένα βασικό καθαρτήριο του abject, μια και χρησιμοποιεί την γλώσσα με τον οριακό τρόπο που αντανακλά τον αρχαϊκό χώρο όπου ενδημεί, τον χώρο ανάμεσα στο υποκείμενο και στο αντικείμενο, ή αλλιώς, το σημείο όπου ο πραγματικός, υλικός κόσμος μετασχηματίζεται στον φαντασιακό.
Η θέα ενός πτώματος αναστατώνει τόσο τους ανθρώπους διότι ψυχαναλυτικά τους φέρνει αντιμέτωπους με την δική τους διαρκώς επικρεμάμενη απο-υποκειμενοποίηση, δηλαδή το θάνατο. Είναι κάτι ασφαλώς διαφορετικό βιωματικά από την απλή αντίληψη/γνώση του θανάτου ως ιδέα. Το πτώμα είναι η ολοζώντανη (pun not intended), σαρκωμένη κατάργηση της απαραίτητης ψυχικά διάκρισης μεταξύ υποκειμένου και αντικειμένου, αυτό που χωρίζει δηλαδή τον ενσυνείδητο άνθρωπο από τον κόσμο των άψυχων υλικών αντικειμένων.
Η σχολή Kristeva-Lacan δίνει μεγάλη έμφαση στη γλώσσα ως την κατεξοχήν λειτουργία που προκαλεί την επιθυμητή ανύψωση/διαχωρισμό του ανθρώπου από τον υλικό κόσμο στον κόσμο της αυτοσυνείδητης ύπαρξης.
Η ποίηση κατά την Kristeva αποτελεί ένα βασικό καθαρτήριο του abject, μια και χρησιμοποιεί την γλώσσα με τον οριακό τρόπο που αντανακλά τον αρχαϊκό χώρο όπου ενδημεί, τον χώρο ανάμεσα στο υποκείμενο και στο αντικείμενο, ή αλλιώς, το σημείο όπου ο πραγματικός, υλικός κόσμος μετασχηματίζεται στον φαντασιακό.
No comments:
Post a Comment
Αν πράγματι έχεις κάτι να πεις πες το.