Αν υπάρχει Θεός, τότε όλα επιτρέπονται

Όπως σε ένα φράγμα μια ελάχιστη ρωγμή από την οποία θα αρχίσει να διαρρέει νερό, πολύ σύντομα από την πίεση θα ανοίξει και όλο το φράγμα θα καταρρεύσει, έτσι και στη λογική, αν δεχτούμε κάτι αυθαίρετο και αστήρικτο οσοδήποτε μικρό, από εκείνη τη χαραμάδα σύντομα θα τρυπώσει ένας ολόκληρος ζωολογικός κήπος παραλογισμού.

Αν πάλι δεχτούμε κάτι αυθαίρετο τόσο μεγάλο όσο το ότι ο Ιησούς περπάτησε στο νερό, είναι ο υιός του Θεού και αναστήθηκε, τότε ο κόσμος παραλογισμού που ακολουθεί σύντομα μας αποκαλύπτεται.

Κάποιοι μουσάτοι κύριοι με μαύρες ρόμπες αρχίζουν να μας λένε ότι μετατρέπουν (με τη χάρη Του φυσικά) το νερό σε αγιασμό, το κρασί και το ψωμί σε αίμα και σώμα του Κυρίου. Φυσικά και πρέπει να το δεχτούμε αφού δεχτήκαμε εξαρχής τον παραλογισμό ενός θαυματοποιού Ιησού, και τους ιερούς ακόλουθούς του. Αυτοί οι κύριοι σύντομα αρχίζουν να μας λένε τι μπορούμε να τρώμε και πότε, τι δεν κάνει να τρώμε, ποια να είναι η ηθική μας, με ποιον να κοιμόμαστε, τι δεν κάνει να διαβάζουμε. Δεν μπορούμε να τα αμφισβητήσουμε, αν θέλουμε να είμαστε φιλοσοφικά συνεπείς, αφού εξ'αρχής δεχτήκαμε τον υπερβατικό Ιησού και μετά το ένα φέρνει αναπόφευκτα το άλλο.

Και μετά, οι κύριοι αυτοί θα πουν ότι ο Θεός θέλει να πάμε να εποικίσουμε την τάδε γη (βλ. αλύτρωτες πατρίδες). Και μετά ο Θεός δια των εκπροσώπων του θα πει ότι ξεκινάμε ιερό πόλεμο γιατί δεν μπορούμε να υποφέρουμε τους άπιστους αυτόχθονες.

Δέξου το Α, και μην αμφιβάλλεις ότι θα σε φτάσει στο Ω. Αν όχι εσένα, σίγουρα ένα ικανό αριθμό συνανθρώπων σου.

Ερμηνευτική της Βίβλου, και η αντίφαση της ηθικής πηγής

Οι θεολόγοι όταν ερωτώνται για τις διάφορες ιστορίες της Βίβλου που προτείνεται η μισογυνία (Παύλος), ή ο ρατσισμός ή σκλαβιά, ή ο θάνατος σαν τιμωρία για μοιχεία κτλ, ή οτιδήποτε άλλο 'κακό', λένε ότι πρέπει να τις βλέπουμε κάτω από το πρίσμα της ερμηνευτικής και ότι η ηθική τους αναφέρεται σε περασμένες κοινωνίες. Αντίθετα μας δείχνουν προς άλλες ιστορίες που η ηθική τους είναι ευρέως αποδεκτή στις μέρες μας.

Μα τότε, χρησιμοποιούμε μια ηθική εκτός της Βίβλου για να διαλέξουμε τις ηθικές ιστορίες, και άρα η Βίβλος δεν είναι πηγή της ηθικής.

Έτσι, γιατί να μην παρακάμψουμε τελείως την Βίβλο και την πίστη γενικά;

Ηθική και το χεγκελιανό 'αντικειμενικό πνεύμα'

Οι ηθικές αξίες αντανακλώνται μόνο στις πράξεις. Αν η θεωρία με την πράξη διαφωνούν, στην πραγματικότητα η ηθική ακολουθεί μόνο τις πράξεις. Υποκρισία είναι όταν η δηλούμενη ηθική δεν εφαρμόζεται στην πράξη. Το 'αντικειμενικό πνεύμα' του Χέγκελ είναι το σετ των άγραφων κανόνων που υπάρχουν στο παρασκήνιο των πράξεων μας.

Γιατί οι θρησκείες της προσωπικής σωτηρίας είναι αρλούμπες για μωρόγερους;

Λέει ο Γιανναράς σχετικά με την ιεράρχηση των προβλημάτων μας:

...Να λύσουμε πρώτα το 'εφιαλτικό αινιγμα του θανάτου', και μετά να ασχοληθούμε με το οικολογικό πρόβλημα, μια και το δεύτερο αφορά την εφήμερη ύπαρξή μας, ενώ το πρώτο την αιώνια μας ζωή.

 Αιώνια ζωή υπάρχει ασφαλώς, αλλά φυσικά όχι με τον τρόπο που ετοιμόρροποι μωρόγεροι καθώς και πλανημένοι, ξιπασμένοι νέοι προτίθενται να πιστέψουν. 

Η αιώνια ζωή είναι το πέρασμα της σκυτάλης από τον ένα οργανισμό στον άλλο, στο συμπαντικό συνεχές, και πιο συγκεκριμένα όταν μιλάμε για ανθρώπους, η αιώνια ζωή είναι η μεταλαμπάδευση των ιδεών από τον ένα άνθρωπο στον άλλο. Μέσα από τις ιδέες και τις πράξεις του κάθε ανθρώπου, φωτίζεται ο δρόμος των ερχόμενων. Τα έχει πει ο Καζαντζάκης απείρως πιο όμορφα από μένα.


Έτσι μια ζωή καλοσύνης, προσφοράς και αγάπης δεν θα σου εξασφαλίσει μια θέση στον παράδεισο όπου η δική σου ψυχούλα θα την περνάει ζάχαρη, ενώ οι άλλες θα γίνονται μερέντα στην κόλαση, αλλά μια τέτοια ζωή θα έχει φωτίσει όσους πέρασαν από το πλάι σου σε όλη τη ζωή σου, και θα τους έχει αφήσει μια τέτοια κληρονομιά που είναι πιθανό να γίνουν συνεχιστές σου. 

Αυτό είναι η αιώνια ζωή και έχει αποκλειστικά κοινωνικό χαρακτήρα, ενώ διασφαλίζει μια κάποια πιθανότητα σωτηρίας όχι δικιάς σου, προσωπικής σωτηρίας, αλλά της αυριανής κοινωνίας.


Τα περί αθανασίας της ψυχής, στο μέτρο που ταιριάζουν με την γενική ιδέα του περάσματος των ιδεών και των πράξεων από άνθρωπο σε άνθρωπο είναι αποδεκτά, αλλά πολύ φοβάμαι ότι η ορολογία προδιαθέτει ρηχούς και φοβητσιάρηδες ανθρώπους να φαντασιώνονται μια προσωπική σωτηρία. Τι τραγικά εγωιστική θεώρηση!

Συμβολικός ευνουχισμός

Στην ψυχοανάλυση: Το βίωμα του κενού μεταξύ του τρόπου που μας προσλαμβάνουν οι τρίτοι σύμφωνα με κάποιες ιδιότητές μας (πρωθυπουργός, μεγάλος συγγραφέας, ποιητής κτλ) και της (μίζερης) άμεσης φυσικής παρουσίας μας. Πως προβάλλεται το θλιβερό σκήνωμά μας πάνω στα μεγάλα έργα μας; Και το ανάποδο φυσικά...